Ingezonden: Hondenprobleem

Anoniem ingezonden opinieartikel

‘Je kunt de beschaving van een samenleving afmeten aan de manier waarop ze omgaat met dieren.’

Mahatma Ghandi

Hoe ga je als samenleving om met een hondenprobleem? Het antwoord hierop hoeven we niet zelf te bedenken. Wereldwijd is keer op keer bewezen wat het beste werkt: registratie, castratie/sterilisatie en educatie.

Maar het begint met het erkennen van het probleem. Een probleem dat steeds groter wordt op Bonaire. De dierenopvangcentra zitten overvol en het aantal zwerfhonden neemt toe. Ook worden er te veel ongewenste dieren geboren. Er zijn eenvoudigweg niet genoeg baasjes voor alle dieren. Maar erkennen dat er een probleem is, valt blijkbaar niet mee.

Welk hondenprobleem?

Gedeputeerde Abraham Clark en het Hoofd veterinaire dienst van het OLB bagatelliseerden het hondenprobleem onlangs nog in een artikel op een Bonairiaans online-nieuwsplatform. Hiermee trokken ze een lange neus naar alle dierenorganisaties die zich dag en nacht in het zweet werken in de strijd tegen dierenleed. Zonder hen zou het hondenprobleem vele malen erger zijn: de Animal Shelter, Fundashon Kakelvers, de Dierenbescherming en stichting Dierenhulp, maar ook mensen die bijvoorbeeld een aangereden dier langs de kant van de weg leggen en een foto op social media zetten, mensen die puppy’s uit de struiken redden, mensen die het melden als ze zien dat een hond aan een te korte ketting in de volle zon ligt, mensen die zwerfdieren voeren, kortom: mensen die zich het lot van dieren aantrekken. En dat zijn er stiekem best veel.

Juist goed dat honden blaffen

Abraham Clark verklaarde dat hij juist blij was dat de honden blaffen. Als ze 24 uur aan een stuk blaffen, moeten ze volgens hem maar een prikje krijgen want dan zijn ze dol. Deze woorden komen uit de mond van de man die verantwoordelijk is voor het dierenwelzijn op het eiland. Maar een hond die 24 uur per dag blaft, doet dat meestal omdat er iets aan de hand is wat je kunt oplossen. Hij zit aan een te korte ketting, heeft honger of dorst, heeft te lang in de zon gelegen, wordt genegeerd of op een andere manier verwaarloosd of mishandeld. Als je gewoon aan de basisbehoeften van een hond voldoet (water, eten, een beschutte plek en beweging), blaft een hond niet constant. Geef je hem ook nog een beetje aandacht en opvoeding, dan kan het je beste vriend worden. Ook Hoofd veterinaire dienst vond het allemaal wel meevallen en om haar mening te onderbouwen sleepte ze de situatie op Curaçao erbij. Whataboutism heet dat. Naar een ander wijzen, zeggen dat het ergens anders erger is: niet heel overtuigend. Overigens is het maar de vraag of het Hoofd veterinaire dienst er echt zo over denkt. Deze persoon staat immers bekend als iemand met een groot dierenhart die zich het lot van de honden op het eiland zeker aantrekt.

Smoesjes

Eind januari kwam een Nederlands vrijwilligersteam van dierenartsen naar Bonaire. Ze steriliseerden in een week meer dan 100 honden en katten. Als je weet dat een hond van een half jaar oud al een nest puppies kan krijgen, kun je uitrekenen dat met deze actie voor de komende jaren duizenden nieuwe honden en katten werden voorkomen. Een slimme overheid grijpt zo’n initiatief met beide handen aan maar het OLB deed niet mee. De reden: de nazorg zou niet geregeld zijn. Misschien een leuk taakje voor het OLB? Als je de controle wilt hebben, neem die dan.

Wat dan?

Er zijn op Bonaire diverse pogingen gedaan om het hondenprobleem op te lossen. Samenwerkingen tussen de dierenorganisaties en het OLB liepen spaak. (Hoe staat het trouwens met die werkgroep die destijds in het leven werd geroepen om het hondenprobleem – dat er niet is – aan te pakken?) De campagne: ’Jouw hond, jouw verantwoordelijkheid’ is zonder vervolg een schot in het duister. Het huidige Hoofd veterinaire dienst vertrekt over een paar maanden weer naar Nederland. Wat nu? Een advies voor het OLB: Neem je verantwoordelijkheid. Er is zoveel expertise op het eiland, maar laat het niet over aan vrijwilligers, stichtingen en de behulpzame burger die zich het lot van anderen wél aantrekt. Dus: verplicht chippen (registratie), verplichte castratie/sterilisatie en aan de lopende band educatie. Net zo lang tot iedereen inziet dat de dieren op dit eiland een waardig leven verdienen… net als iedereen.