Opinie: “Apocalyps”

Ik ben tot het besef gekomen dat onze ergste vijand onszelf is.

Dat we onszelf in alle bochten wringen om onze eigen broeder te weerhouden om verder te komen in het leven. En we weten niet eens waarom we dit doen.

Dat we een Caribisch zak zijn gevuld met Europese wijn; dat onze lichamen gecreëerd zijn in het Caribisch gebied, maar we pretenderen in Europa te zijn.

Dat wat er ook gebeurt, we met 1 voet in Nederland willen staan en met de andere voet op Bonaire.

Dat vooral wanneer we een studie in Europees Nederland hebben afgerond, we dan terugkomen met verachting, minachting voor alles wat ons eigen is.

Dat we opscheppen voor onze broeders uit voormalige Nederlandse Antillen, omdat wij het Nederlandse onderwijs hanteren.

Dat in het Nederlandse onderwijs dat wij op Bonaire hanteren, onze moedertaal Papiamentu als vreemde taal wordt gekenmerkt, terwijl het Nederlands (naast de officiële taal van Bonaire te zijn) de status van moedertaal heeft.

Dat we onze eigen broeders wantrouwen en dan blindelings geloven in degene die van ver komt, vooral als hij “lichte huidskleur en sluik haar” heeft.

Dat we onze eigen broeders “bijten en opvreten” terwijl we met onze tong de vreemdeling likken en strelen, denkende dat hij ons in leven houdt.

Dat we bijna door onze knieën gaan om de vreemdeling te prijzen, hem te bedanken omdat hij geld als aalmoes heeft gestuurd. We vergeten dat een groot deel van dat geld van onszelf afkomstig is.

Dat de kolonisator-onderdrukker goed werk heeft verricht: vandaag de dag hebben onze mensen een diepe angst voor alles wat maar lijkt op  “beweging”, “actie”, “strijd”, “revolutie” en opkomen voor ons recht.

Dat we in mooie liederen onze kinderen leren om passief te zijn en niet kritisch te zijn.

Dat we allemaal naar de hemel willen gaan – of we willen dat het Koninkrijk der hemelen voor ons komt, zoals het Onzevader gebed ons leert – maar we willen zelf niet bewegen, we willen niets opofferen, we willen geen pijn voelen en bovenal willen we niet sterven.

Dat ondertussen onze ouderen, onze helden, onze monumenten om ons heen instorten met dezelfde snelheid als een nieuw gebouw met Europees kapitaal wordt opgericht.

Sedney Marten